Mijn naam is Fred en loop sinds November 2021 mee bij de Stichting Politieveteranen in de regio Apeldoorn.

lk wil jullie graag mijn verhaal en ervaringen vertellen over wat de stichting voor mij betekend heeft.

Begin november kreeg ik doormiddel van mijn maatschapplijkwerkster van de politie een kennismakingsafspraak bij de stichting politieveteranen om te kijken of dit iets voor mij zou zijn.

lk had al geruime tijd last van een zware depressie waardoor ik sinds juni 2021 ziek was.
Er is iemand die dag met me meegegaan, omdat ik het allemaal toch wel spannend vond.
Tijdens het gesprek vertelden de twee coördinatoren wie zij waren en wat de stichting inhield en deed voor collega’s met een mentale blessure. Daarna heb ik met wat moeite mijn verhaal verteld, wat direct al een opluchting bij me gaf. ledereen heeft zijn of haar verhaal met de daarbij behorende beleving, angsten, onzekerheid en verdriet. Ik voelde dat ik mijn verhaal mocht vertellen en dat mijn gevoelens er mochten zijn. lk was niet raar, niet stom of soft. lk was een persoon als ieder ander maar met een schade door omstandigheden.

De week erop kwam ik alleen naar het terrein van Staatsbosbeheer voor mijn eerste wandeling en kennismaking met andere lotgenoten van deze groep.
Weer spannend allemaal maar dat bleek al snel ongegrond en ik voelde met welkom en begrepen.
Iedereen had zijn of haar eigen verhaal en reden om aangesloten te zijn bij de stichting.
ledereen is vrij om te vertellen wat hij/zij wilt en niet te vertellen wat je niet wilt.
Voor het eerst voelde ik me verbonden bij een groep mensen die mij begrepen zonder dat ik iets hoefde te vertellen wat ik niet wilde. Door het begrip naar elkaar en respect voor elkaar kreeg ik direct een veilig en warm gevoel. lk voelde ook dat dit voor iedereen in de groep gold, iets wat je automatisch dichter tot elkaar brengt en je openen maakt in het willen vertellen van waar je mee zit en te delen met elkaars ervaringen van gevoelens, problemen, onbegrip en tegenslagen die je ervaart in de samenleving en werkomgeving. Hierdoor merkte ik dat ik me langzaam sterker begon te voelen en zag dat iedereen in de groep groeide op zijn of haar manier.

De steun die je bij elkaar voelt en deelt, gaf mij een gevoelvan saamhorigheid, verbondenheid, veiligheid en wederzijds begrip.
Hierdoor voelde ik mij sterk genoeg om in de groep over mijn verslavingsprobleem te praten en mij aan te melden voor een klinische opname.
Het begrip en de steun van de groep heeft mij in die periode enorm gesteund waar ik iedereen heel dankbaar voor ben.
Inmiddels ben ik vier maanden verder in mijn nieuwe leven waarin de stichting nog steeds een belangrijke rol speelt.

Ik hoop met mijn verhaal een inspiratie kan zijn om eens te kijken of de stichting ook iets voor jou kan zijn. Een groep gewoon bijzondere mensen door en voor elkaar.

Meld je aan via het contact formulier.