BACK UP IN BLAUW

Als Stichting Politieveteraan staan wij voor (ver)binding en ondersteuning. Wij doen dit door het onderlinge warme contact tussen (oud) medewerkers van de politieorganisatie te bevorderen, in stand te houden en daarmee bij te dragen aan het gevoel trots te zijn op het politievak

#SamenSterk

Door geconfronteerd te worden met veel leed binnen de politieorganisatie, begon een handjevol collega’s aan een nieuwe missie.

Zelf waren ze ook niet ongeschonden uit “de strijd” gekomen met mentale beschadigingen tot gevolg. Dienders voor dienders/collega’s voor collega’s/hulpverleners voor hulpverleners? De handen werden ineengeslagen en de Stichting Politieveteraan kreeg in 2018 zijn beslag.

Is de naam van de stichting niet verwarrend? Politiemensen zijn/worden toch niet uitgezonden?

De Rijksoverheid zegt: “Veteranen zijn alle (oud) militairen met een Nederlandse nationaliteit die in het Koninkrijk hebben gediend in oorlogsomstandigheden of in vergelijkbare situaties.”

Dit vertalende naar de politie komt het overeen met wat de Rijksoverheid zegt, maar als je het woord veteraan vervangt door politieambtenaar, klopt het helemaal. De politieambtenaar komt net als een militair in vergelijkbare situaties terecht. Ze moeten soms binnen een paar seconden beslissen over leven en dood. Ze worden geconfronteerd met zeer erbarmelijke omstandigheden die nooit meer van het netvlies geschraapt kunnen worden. Het staat op je “harder schijf” en het gaat nooit meer weg. Waar een militair voor een paar jaar wordt uitgezonden en in korte tijd veel meemaakt, krijgt een politieambtenaar dit over een langere tijd verspreid binnen.

Stichting Politieveteraan leeft van donaties.

De stichting leeft van donaties. Bij het openen van een bankrekening, op naam van de stichting, was er geen geld in kas. De founders stortte ieder uit hun eigen zak geld op de rekening zodat de kleine kosten, die gemaakt werden, evenredig konden worden betaald.

Reisgeld voor bijeenkomst om zichzelf in de markt te zetten, een aangeschafte telefoon inclusief kosten, hulpvragen van collega’s werden in eigen tijd uitgelopen en alles wat daarmee samenhing, werd in eigen tijd gerealiseerd en uit eigen zak op tafel gelegd.

Collega’s voelden zich geholpen door de mensen achter de stichting en er kwam meer bekendheid. Iedere vrijwillige bijdrage was er één zodat sommige onkosten konden worden gedeclareerd. De stichting begon te groeien. De politiebonden zagen het belang van de stichting en sympathiseerden. Staatsbosbeheer werd gepolst om de beschadigde collega’s aan het werk te kunnen helpen, ook politie-eenheden zagen het nut in van de stichting om “gestrande collega’s” weer op de rit te krijgen en zelfs menig bedrijfsarts van de politie geeft collega’s de mogelijkheid om zich aan te sluiten bij de stichting om zo te werken aan herstel.

De vrijwilligers achter de stichting ondersteunen de individuele collega op basis van vraag en/of zijn/haar behoeften. Honderden collega’s zijn op deze wijze op weg geholpen. Inmiddels heeft de 5de politie-eenheid gevraagd of de stichting ook in hun eenheid actief wil zijn, waar de stichting naast de individuele ondersteuning ook kennis en ervaring deelt binnen de politieorganisatie.

Stichting Arbeidsmarkt Opleidingsfonds Politie (SAOP) steunt de Stichting Politieveteraan met subsidie waardoor de stichting verder kan door ontwikkelen.

Wat 5 jaar geleden startte als de Stichting Politieveteraan met een missie, is deze nu uitgegroeid tot een instantie die niet meer weg te denken valt. Uit noodzaak geboren en als het aan mensen achter de stichting ligt hopen ze dat het nooit zal stoppen omdat hulp bij een mentale beschadiging vanuit ervaringsdeskundigheid altijd nodig zal zijn.