Het is zover, om 09:15 uur staan Patricia, Nico en ik op de verzamelplek in Schoorl. Enkele minuten later komen de eerste twee deelnemers de parkeerplaats oprijden. Wat ongemakkelijk stellen we ons voor en tegelijkertijd komen ook de andere deelnemers aanrijden.
Nog voordat we de bus instappen horen we hoe lastig het voor sommige deelnemers is om alleen al de reis naar Schoorl te maken.
Dit zorgt bij ons voor kippenvel want, ze zijn er! Bij ons, bij de bus, om samen met ons dit avontuur aan te gaan. Wij stappen in en we rijden, met de schuifdeur open, naar onze startlocatie aan de Paardenweide.
We rijden met de schuifdeur open omdat we direct het bos bij ons willen voelen, de vogelgeluiden, de geur van het bos en het waaien van de wind. Het doet duidelijk goed.
Ondanks de voor ons voelbare spanning komen er voorzichtig gesprekken op gang.
Aangekomen op de Paardenweide gaan we naar binnen en zitten met elkaar in ons keukentje.
We hebben croissantjes en biscuitjes gehaald. Met een goede kop koffie erbij stellen ik, Patricia en Nico ons voor aan de deelnemers. Ook Yvonne van Staatsbosbeheer stelt zich voor en neemt ons mee in haar eigen ervaringen. Yvonne is dan wel van Staatsbosbeheer, maar ze voelt als direct als een lid van ‘ons’ team.
Vervolgens vraag ik één voor één de deelnemers wat over zichzelf te vertellen. Ik zeg erbij dat het niet nu hoeft, maar wel mag.
Ze vertellen allemaal open wie ze zijn, wat hun triggers zijn en hoe moeilijk het is deze stap te hebben genomen. Het wordt een respectvol gesprek met echte inzichten in elkaar, tips naar elkaar en vooral zie ik de eerste keten van onze vertrouwensketting worden gesmeed. Nadat wij het terrein hebben verkend gaan we aan de wandel. Na een half uurtje wandelen stoppen we bij een bankje en raken wij weer wat dieper met elkaar in gesprek. Waar eerder de hoofden van de deelnemers vooral naar beneden waren gericht, kijken we elkaar nu meer en meer aan.
Er is ruimte voor een grapje en weer heb ik een kippenvelmoment. Op de terugweg naar de Paardenweide worden wat foto’s genomen door onze deelnemers van het prachtige natuurgebied.
Er komt voorzichtig wat ruimte voor schoonheid van de omgeving en dat kan alleen met vertrouwen. Als we terug zijn op de Paardenweide gaan we met zijn alleen rond de picknick tafel zitten.
Met koffie en koekjes erbij komen verschillende gesprekken op gang. Op enig moment neem ik wat afstand en zie ik iedereen, met het hoofd omhoog en een lach op het gezicht, zelfs even genieten. “Nu nog even kijken wat vandaag met mij doet de komende dagen,” zegt iemand.
Direct brengt dit me terug naar nu en naar onze taak. Martin Luther King zei ooit: “Als je vertrouwen hebt, hoef je niet de gehele trap te zien om de eerste stap te zetten.“
Wij zeggen daarbij: “Je hoeft deze stappen ook niet alleen te zetten.”
Het mooiste compliment dat wij vandaag hoorden was de intentie van alle deelnemers volgende week weer terug te komen. De kracht van Schoorl is de combinatie van de prachtige vrije natuur, intrinsieke interesse in elkaar, maar vooral het weten dat alles kan, maar niets moet.
