Op het water is het “Rust”

Nadat ik een paar jaar geleden de diagnose PTSS kreeg, ging ik op zoek naar alles wat mij maar enige vorm van rust en ontspanning kon geven. De dagen dat ik me redelijk voelde ging ik het liefst de natuur in om te genieten van de stilte.

Al heel wat jaren ga ik met Bertino mee op zijn visboot. We kennen elkaar al zo’n 30 jaar en zijn goede vrienden. Later werden we zelfs collega’s. Vroeger als kind was ik al vaak met mijn hengel langs de waterkant te vinden. In vakanties, weekenden en vele zomeravonden was ik aan het vissen. Nu is het vissen bij mij in de loop van de jaren op een lager pitje komen te staan maar het blijft genieten als ik weer eens mee ga op de boot.

Het moment dat de boot vanaf de trailer het water raakt geeft mij al een gevoel van “dit wordt een mooie dag, ik heb er zin in.” Hapje en een sapje mee aan boord en gaan. Het mooiste vind ik het open en wat grotere water zoals bijvoorbeeld de randmeren. Een prachtig gebied met ruimte en veel rust. Varen naar een mooie plek en daar ontspannen vissen. Staand in de boot en plekken uitwerpen met kunstaas. De enige spanning die hierbij komt kijken is wanneer pakt die roofvis onder water mijn aas. Maar dit is een afleiding die je uit je hoofd brengt. Wat dat betreft hoef je geen echte visser te zijn om te ervaren wat de voordelen zijn van deze vorm van ontspanning. Alleen al het aanwezig zijn op het water geeft mij enorme rust. Watervogels, de natuur om je heen, prachtige wolkenluchten, het gekabbel van het water tegen de boot is voor mij een vorm van afleiding. Even los komen van al het gedoe en klachten die bij mijn ptss horen. Even niets en nergens over na hoeven denken. Letterlijk even “Rust in mijn lijf en hoofd”