Dit is mijn eerste blog voor de stichting. Ik zal een stukje schrijven over het ontstaan van Stichting Politieveteraan en mijn ervaringen met de stichting. In januari 2018 zijn Dick Kleijn en Andre Buruma Stichting Politieveteraan begonnen. Dick Kleijn heeft zelf PTSS opgelopen en daardoor startte hij met het bijwonen van bijeenkomsten met ‘lotgenoten’. Uit betrokkenheid wilde hij samen met collega’s een netwerk voor lotgenoten, het “buddy netwerk”opzetten binnen de Nationale Politie: juist voor elke collega in nood een maatje waar hij of zij terecht kon. Dit werd eerst door de politie opgepakt, maar hier bleek meer tijd mee gemoeid dan gewenst. Door zijn enthousiasme en betrokkenheid ging hij toch sparren met zijn maatje, Andre Buruma, en doordat Andre Dick’s enthousiasme deelde, zijn ze begonnen met het opzetten van de Stichting Politieveteraan.
Wie ben ik?
Mijn naam is Leon van den Goorbergh, ik ben 52 jaar, ik ben bijna 26 jaar getrouwd en heb een zoon van 22 jaar. Mijn vrouw is mijn rots in de branding en zij heeft me altijd opgevangen en gesteund, waardoor ik nu nog overeind sta. Ik ben 7 jaar beroepsmilitair geweest bij het Korps Mariniers en ben 3 maal uitgezonden geweest. Mijn PTSS is in 2007 begonnen en ik heb in 2014 hulp gezocht. Na heel veel onderzoeken, therapieën en zeer diepe dalen ben ik uiteindelijk bij de stichting beland.
Stichting Politieveteraan.
In mei 2019 ben ik gestart met revitaliseren bij de Stichting Politieveteraan in Zeewolde. Dat is achteraf een van mijn reddingen geweest. In 2018 heb ik zes maanden in een kliniek gezeten voor psychosomatische klachten omdat ik uitval had in mijn benen. In de kliniek kreeg ik de diagnose, geestelijke en lichamelijke PTSS. De PTSS zat te diep en het ging nog steeds heel erg slecht met mij. Mijn teamchef van de politie, die heel erg betrokken was bij mij en nog steeds is trouwens, vroeg me of ik in het bos van Zeewolde bij Staatsbosbeheer wilde revitaliseren. Hij had namelijk van de pilot van de stichting goede dingen gehoord en vroeg aan mij of ik daar wat voor voelde. Mijn teamchef vertelde mij dat Dick Kleijn de pilot was opgestart. Ik was direct enthousiast want Dick Kleijn was mijn commandant bij de Mobiele Eenheid geweest en ik had blindelings vertrouwen in hem en nu nog steeds trouwens. De week dat ik zou beginnen (begin februari) kreeg ik net een hartinfarct (bleek achteraf door de stress, dat een symptoom van PTSS is). Ik gaf niet op en kon alsnog in mei 2019 in het bos beginnen. Ik zou bij Centrum 45 mijn behandeling voor PTSS krijgen, echter de wachttijd lag tussen de 6-9 maanden. Omdat het zo slecht met mij ging, bracht Dick Kleijn mij in contact met David Abma, die concludeerde dat ik heel erg snel geholpen moest worden. David Abma is o.a. een psycholoog met PTSS specialisatie en behandelt mensen met PTSS op een andere manier dan de doorsnee psycholoog. Dit is ook mijn redding geweest, want David Abma is eigenlijk de enige specialist (ik heb er heel veel gehad) geweest die tot mij door wist te dringen. Dit in combinatie met het revitaliseren bij Staatsbosbeheer ben ik nu zo hersteld dat ik nu zelf de kracht heb om uitgevallen ex-collega’s op te vangen en te begeleiden bij Staatsbosbeheer, zodat ze aan hun herstel kunnen werken. Tijdens een van mijn werkzaamheden in het bos ben ik onwel geworden en bewusteloos geraakt en hebben ze me zo gevonden. Dit bleek een spanningsaanval te zijn geweest en vanaf dat moment is EEN is GEEN ontstaan bij de stichting (nooit alleen, altijd een buddy mee). Omdat ik eigenlijk alle fases van herstel meegemaakt heb, letterlijk vallen en weer opstaan, kan ik de uitgevallen ex-collega’s goed helpen. De natuur is helend. Ik ben het levende bewijs hiervan. De uitgevallen collega’s die weer terug zijn naar de politie nadat ze bij ons hersteld zijn kunnen dit beamen. Mentaal gaat het erg goed, maar lichamelijk ga ik heel langzaam iets achteruit / vooruit. Dit komt omdat het contact tussen mijn geest en lichaam verstoord is. Ik heb in de jaren geleerd om mijzelf nu wel stabiel te kunnen houden, mede door de fysiotherapie, yoga, meditatie / mindfulness en omdat ik voldoende extra rust neem elke dag. Doe ik dit niet en komt er ook nog stress of enorme druk bij, dan kan ik niet meer functioneren en ben ik terug bij af. Buiten in de natuur zijn met lotgenoten houdt mij op de been en meer kan ik ook niet meer. Dit heb ik inmiddels geaccepteerd. Mijn gevoel is ook nog steeds weg en om dit te herstellen ben ik nog in behandeling. Dit is de restschade van mijn PTSS. Mijn PTSS zit te diep en ik kan niet meer behandeld worden.
Onafhankelijkheid en vertrouwen.
Uit eigen ervaring en uit ervaringen in de gesprekken en het begeleiden van lotgenoten draait alles om vertrouwen. Zeker omdat ik ook lotgenoot ben, is het vertrouwen er sneller, maar als de lotgenoten (zeker die met PTSS) aanvoelen dat je niet vanuit je hart en betrokkenheid helpt en nog met de politie verbonden bent (niet onafhankelijk bent) dan heeft hulp geen zin. Juist deonafhankelijkheidis de kracht van de stichting. Het enige belang is de hulp aan-en het herstel van de uitgevallen-oud collega.
Mijn missie.
Mijn missie bij Stichting Politieveteraan is om uitgevallen ex-collega’s te behoeden dat ze het niet zo ver laten komen als ik. Bij mij is de schade waarschijnlijk nooit meer te herstellen, omdat ik veel te lang ben doorgegaan en mijn klachten genegeerd heb. Mijn missie is dan ook om zoveel mogelijk uitgevallen ex-collega’s te helpen. Vorig jaar heb ik mijn diploma “professioneel ervaringsdeskundige” gehaald en dit betekent dat ik mijzelf omgeschoold heb naar een professional (gelukkig is mijn denkvermogen niet aangetast). Zonder druk en in mijn eigen tempo heb ik mijn diploma gehaald en ik kon ook uit zoveel ervaring putten. Al zo’n twee jaar doet Anna van der Wal (lichaamsgerichte trauma coach) twee keer per week een incheck bij de deelnemers landen in het hier en nu (zij stelt zich later wel voor) en dat is echt zo waardevol gebleken. Ik ben actief op social media en probeer zoveel mogelijk taboes te doorbreken door zeer open te zijn over mijn PTSS (ik schaam mij nergens voor). Dit heeft al er al meerdere malen voor gezorgd dat uitgevallen oud-collega’s zich bij ons aangesloten hebben.
!!! Het is niet wat je overkomt dat je leven vormt maar hoe je ermee omgaat !!!
